Bladharken

losse blaadjes bij elkaar geharkt....

"Ik geloofde heilig dat mijn verbondenheid met alles wat leefde mijn dagen een rijkere inhoud gaf. Mijn bewustzijn van de mensen om mij heen scherpte zich aan en ik voelde dat ze zich ook van mij beter bewust werden. De vogels in de boomkruinen boven me waren heldere vonken van leven. Vanuit de grootste van de bomen die we passeerden bespeurde ik een trage, groene uitstraling van krachtig leven, een heel andere vorm dan de dierlijke, maar evengoed leven. Het was alsof mijn zintuigen zich tot buiten mijn huid uitstrekten om contact te zoeken met de vele andere vormen van leven om me heen. Heel de wereld was een zinderend netwerk van leven, en zelf maakte ik deel uit van die zindering."
Robin Hobb - het Lot van de Nar

"Soms ben ik als het ware uitgebreid in het landschap en in de dingen, ik leef zelf in elke boom, in het gekabbel van de golven, in de dieren die komen en gaan, en in de dingen."
C.G.Jung

"Iedere boom - laurier, mirre, eik of es - kennen we alleen als we weten welke nimf ermee verbonden is. Uit iedere wilde bloem, ieder beekje, ieder riviertje kan een bijzonder, heilig wezen tevoorschijn komen. Alles in de schepping, elke plant, elk bos, elke rivier is een 'jij' en geen 'het'."
Christine Downing - The Goddess

Bossen waren heilig en bomen waren bezield. Dus mochten de mensen alleen gebruik maken van omgevallen bomen. Ergens ging het mis. Misschien ging het zo: Op een gegeven moment overtrof de vraag het aanbod. Er vielen te weinig bomen om. De sjamaan moest een oplossing bedenken. Het doel heiligt de middelen dus kwam hij erachter dat de boomgeesten verdreven konden worden. Hij prevelde wat tegen een boom en markeerde deze zodat de boomgeest de gelegenheid kreeg om een nieuwe boom te vinden. Daarna kon de boom worden omgehakt. Voor alle zekerheid wel nog even een teken in de stomp maken zodat de eventueel daarin achtergebleven geest er niet meer uit kon. Het werkte. Zelfs wanneer iemand vergat er een teken in te maken ging het goed. Geen geest die verhaal kwam halen. Dus het kon ook zonder er een teken in te maken. En zo kwam het dat de boomgeesten in de vergetelheid terechtkwamen en de bomen in de zaagmolen.
De moderne sjamaan is een ambtenaar aan wie je toestemming moet vragen om een boom om te mogen zagen. En hij zal je dan vast wel toestemming geven, maar je moet dan wel even op de boomstam kloppen. Niet om de boomgeest te verjagen maar om de vleermuizen gelegenheid te geven om een andere boom te zoeken.

Bomen praten niet maar kunnen wel communiceren. Ze kunnen bijvoorbeeld andere bomen waarschuwen. Ik noem nu bomen maar het geldt voor de hele plantenwereld. Als een rups een plant aanvreet dan reageert de plant. Dat kan een verdediging zijn, er komt een stof vrij dat de vraatzucht van de rups afremt (het smaakt niet meer zo lekker als in het begin) en het kan ook waarschuwende reactie zijn naar soortgenoten. Dat geursignaal kan ook een vraag om hulp zijn. Het wordt opgepikt door de natuurlijke vijand van de rups. Dat geursignaal moet dan heel specifiek zijn en moet kunnen aangeven om welke vijand het gaat. Sommige planten slagen daar in. Ze kunnen bijvoorbeeld een sluipwesp lokken die dan haar eieren legt in een rups.
Ook ondergronds kunnen planten signalen doorgeven. Daarbij spelen schimmels een grote rol. Een aantal schimmels leeft samen met de boom, beide partijen profiteren daar van. Er zijn ook schimmels die de boom aantasten. Paddestoelen zijn de vruchtlichamen van die schimmels. Ondergronds spreiden die schimmeldraden (mycelium) zich heel ver uit. Zo is in Zwitserland een honingzwam die zich ondergronds heeft verspreid over een oppervlakte van zo'n 35 hectare. In Amerika leeft een honingzwam die 890 hectare beslaat (zo'n 1780 voetbalvelden) en het grootste levende organisme ter wereld wordt genoemd. Men ontdekte dit toen men onderzoek deed naar grootschalige boomsterfte in dat gebied (honingzwammen zijn geen lieverdjes). Men maakte hierbij gebruik van luchtfotos en DNA-onderzoek van de bodemmonsters. Dit geeft wel aan dat alle planten op de een of andere manier ondergronds met elkaar zijn verbonden. Een boom is dus niet een op zich zelf staand iets.

"In de oudheid -de mensen van de steppen, de jagers van het woud, de voedselverbouwers maakten de mensen deel uit van hun landschap. Ze waren deel van de wereld en ieder kenmerk van hun wereld werd heilig. De indianen spraken alle leven aan als "gij" - de bison, de bomen, de stenen, alles. Je kunt alles aanspreken met "gij" en als je dat doet voel je de verandering in je eigen psyche."
J. Campbell

terug naar boven